Je kunt al zien dat dit kleine veulentje op een dag een grote haflinger wil worden. Hij heeft al de typische crèmekleurige vacht en de sneeuwwitte manen. Zelfs de korte staart is geheel wit. Hij spitst zijn oren en draaft door de wei. Misschien vindt hij daar wel nieuwe vriendjes.
Het haflingerveulen huppelt spontaan door de wei, druk bezig de wereld te ontdekken. Hij spitst aandachtig zijn oren. Wat gebeurt daar bij het hek? Het veulen is nieuwsgierig; hij gaat snel een kijkje nemen. Misschien krijgt hij wel een lekkere wortel van een paar voorbijgangers? Wie kan dat nou weigeren, nu hij zijn zachte, bruine neus laat zien?